मराठी विनोदी कविता
Vinodi Kavita
******************************************
तुझ्याशिवाय मला
करमतच नाही गडे
जरी सारखा कडेला
टीव्ही बडबडे
तू गेल्यापासून गिरवतोय
स्वयंपाकाचे धडे
कांदा, बटाटा मधेच
उगा कारलं कडमडे
दारी पडती जेव्हा
कचऱ्यांचे सडे,
तुझी आठवण
मजला घालते साकडे
उघडतो कपाट जेव्हा
पडती खाली कपडे
घर आवरून आवरून
झालेत हातपाय वाकडे
तुझी आठवण येते जेव्हा
तांदळात निघती खडे
अन कांदा चिरताना
नकळत येवू लागते रडे
ये परतुनी तुला पाहुनी
मन आकाशी उडे
कॅलेंडरवर मीही मोजतो
रोज रोज आकडे
स्वातंत्र्य कुठले, एकटेपणाची
शिक्षा मजला घडे
हळू हळू मग उमजत जाते
प्रीत हि तुजवर जडे.......
करमतच नाही गडे
जरी सारखा कडेला
टीव्ही बडबडे
तू गेल्यापासून गिरवतोय
स्वयंपाकाचे धडे
कांदा, बटाटा मधेच
उगा कारलं कडमडे
दारी पडती जेव्हा
कचऱ्यांचे सडे,
तुझी आठवण
मजला घालते साकडे
उघडतो कपाट जेव्हा
पडती खाली कपडे
घर आवरून आवरून
झालेत हातपाय वाकडे
तुझी आठवण येते जेव्हा
तांदळात निघती खडे
अन कांदा चिरताना
नकळत येवू लागते रडे
ये परतुनी तुला पाहुनी
मन आकाशी उडे
कॅलेंडरवर मीही मोजतो
रोज रोज आकडे
स्वातंत्र्य कुठले, एकटेपणाची
शिक्षा मजला घडे
हळू हळू मग उमजत जाते
प्रीत हि तुजवर जडे.......
Marathi Vinodi kavita
तू आहेस तरी काय....
दुधावरची साय..
का दिवणारी वेडी गाय..
आता तूला म्हणू तरी काय..
शाहनी झालेली बाय..
का चिखलात अडकलेला पाय..
वेड्यासारखे हसतेस काय...
नवरी सारख लाजतेस काय...
कुणाला म्हणतेस हाय..
तर कुन्हाला म्हणतेस बाय..
जायचं असेल तर जाय..
पण जाताना सांगून जाय..
तुला पाहिजे तरी काय..
पण मला एकच हृदय हाय..
अन ते खायचं असेल तर खाय..
पण एकदाच संग ग बाय..
तुला झालाय तरी काय..
आणि तुझ्या पोटात दडलाय तरी काय..
आता रडन धडन सोड..
बोल माझ्याशी गोड..
तूच माझी प्रेयसी ..
आणि मीच तुझा प्रियकर...
आता प्रेमाच्या ह्या गाठी
आपण सोडायच्या सदा साठी..
सोड ह्या जगाची भीती..
अग लाजतेस तू किती...
आपल्या ह्या एकाच भेटीत
घे तू मला मिठीत..
काय बोलायचं ते बोलून टाक..
अन फिरव आपल्या प्रेमाचं चाक..
पकड शेवटचा बाक..
आणि दे एकदाच हाक..
मग येयील तुला खूप मजा..
भेटू दे आता काही पण सजा,..
विसरून जा या जगाला..
आग लागुदे ढगाला..
एकदाच आपण भिजूया..
अन ढगान खाली निजुया.
एव्हड सांगून तुला पण कळत न्हाय..
आता तू काय लहान पोरगी हाय..
सांगून तर टाक न..
तू आहेस तरी काय..
दुधावरची पांढरी साय..
का दिवनारी वेडी गाय..
किती पण सांगून कळत न्हाय..
एव्हडी कशी नासमज हाय...
दुधावरची साय..
का दिवणारी वेडी गाय..
आता तूला म्हणू तरी काय..
शाहनी झालेली बाय..
का चिखलात अडकलेला पाय..
वेड्यासारखे हसतेस काय...
नवरी सारख लाजतेस काय...
कुणाला म्हणतेस हाय..
तर कुन्हाला म्हणतेस बाय..
जायचं असेल तर जाय..
पण जाताना सांगून जाय..
तुला पाहिजे तरी काय..
पण मला एकच हृदय हाय..
अन ते खायचं असेल तर खाय..
पण एकदाच संग ग बाय..
तुला झालाय तरी काय..
आणि तुझ्या पोटात दडलाय तरी काय..
आता रडन धडन सोड..
बोल माझ्याशी गोड..
तूच माझी प्रेयसी ..
आणि मीच तुझा प्रियकर...
आता प्रेमाच्या ह्या गाठी
आपण सोडायच्या सदा साठी..
सोड ह्या जगाची भीती..
अग लाजतेस तू किती...
आपल्या ह्या एकाच भेटीत
घे तू मला मिठीत..
काय बोलायचं ते बोलून टाक..
अन फिरव आपल्या प्रेमाचं चाक..
पकड शेवटचा बाक..
आणि दे एकदाच हाक..
मग येयील तुला खूप मजा..
भेटू दे आता काही पण सजा,..
विसरून जा या जगाला..
आग लागुदे ढगाला..
एकदाच आपण भिजूया..
अन ढगान खाली निजुया.
एव्हड सांगून तुला पण कळत न्हाय..
आता तू काय लहान पोरगी हाय..
सांगून तर टाक न..
तू आहेस तरी काय..
दुधावरची पांढरी साय..
का दिवनारी वेडी गाय..
किती पण सांगून कळत न्हाय..
एव्हडी कशी नासमज हाय...
****************************
मराठी विनोदी कविता चेहरा पाहतो फक्त
आजकाल मी कुणाचेही
चेहरे पाहत नाही
पाहतो ते फक्त पाय
काय म्हणता ?
चेहरे पाहत नाही
पाहतो ते फक्त पाय
काय म्हणता ?
आदराने !
त्यांच्यात देवत्व पाहून !!
नाही हो !
माझा पाय मुरगळून
तीन महिने झालेत
तेव्हा पासून !
फारच हेवा वाटतो हो ,
मला तुम्हा सर्वांचा
दोन तंदुरुस्त मजबूत पाय
खाड खाड चालणारे
दण दण पळणारे
यात काय सुख असते
ज्याचे पाय मोडतात
त्यांनाच कळते
नाही हो !
माझा पाय मुरगळून
तीन महिने झालेत
तेव्हा पासून !
फारच हेवा वाटतो हो ,
मला तुम्हा सर्वांचा
दोन तंदुरुस्त मजबूत पाय
खाड खाड चालणारे
दण दण पळणारे
यात काय सुख असते
ज्याचे पाय मोडतात
त्यांनाच कळते